Van Koh Kong(Cambodja) tot Vientiane (Laos)

ROUTE:

Koh Kong (Cambodja)

Bangkok (Thailand)
Chiang mai
Mhae Pham
Chiang mai
Chiang Rai

Luang Prabang (Laos)
Vang Vieng
Vientiane
Pakse
Vientiane




Hellooooo, word tiet dat ik mijn blog weer eens update.
pfoee.. where should i start?

Ik ben volgens mij gebleven in Koh Kong (Cambodja). Vanuit daar heb ik de bus genomen ri Thailand - Bangkok. In de bus heb ik een Israelisch meisje ontmoet. Daar heb ik in de avond wat mee gegeten in Bangkok. De volgende dag ging ze alweer naar huis. In bangkok ben ik een aantal dagen geweest. Heb in Bangkok wat geshopt en gechillt aan het zwembad. Not much.. Aan het zwembad heb ik een aantal mensen leren kennen. Een koppel uit Engeland, en nog 2 andere jongens. Na een leuk gesprek aan het zwembad werd ik uitgenodigt om 's avonds mee te gaan wat drinken en voor de grap een pingpong show te bekijken. Hmz, oke, why not? Ben ik er ook even tussenuit en waren aardige mensen. 'S avonds hebben we een aantal biertjes genuttigt en zijn rond een uur of elf ri de pingpongshow gegaan. Een jongen uit de groep had wat thaise vrienden en een van die wist een goede pingpongshow die niet zo 'toeristisch' was. Met z'n allen de taxi ingestapt op naar de show.. Wat ik niet wist is dat het zowat een half uur rijden was. Achja, eenmaal daar aangekomen plaats genomen in een lugubere tent.. First row.. Heb mijn ogen uitgekeken, maar absoluut niet op een goeie manier. Heb veel medelijden met die meisjes gehad. Ik heb 1,5uur zitten kijken naar meisjes met energieloze gezichten. Wat heel logisch is, als je dit dag in dag uit doet en er alleen maar vieze mannen hele dagen naar je staan te staren. Tot slot was de spectaculaire 'sex show', wat al helemaal diep triest was om te zien. Een man en een vrouw, de 'liefde' aan het bedrijven, voor de dagelijkse kost. Er werden liedjes van Celine Dion gedraaid. Het leek eerder een begravenis. Een jongen was al eerder op deze plek geweest en zei dat het 7 jaar geleden precies hetzelfde koppel was. Het klinkt misschien heel grappig, maar ik had zo'n medelijden met ze. Je gunt deze mensen beter, maar dit is helaas de realiteit. Na de show had ik geen zin meer om te gaan stappen. De rest is door gegaan, ik ben naar mijn hotel gegaan (met als tussenstop de Mac Donalds).

Vanuit Bangkok ben ik naar Chiang Mai gevlogen. Tim had mij een hotelnaam opgegeven waar hij altijd verblijft als hij in Chiang Mai is. Hier heb ik in totaal 7 nachten overnacht. De reden dat ik zo lang in Chiang mai ben gebleven, is omdat Tim uiteindelijk zou komen.
In de week dat ik alleen in Chiang Mai heb gezeten, heb ik wat boeken gekocht, geshopt en heerlijke massages gehad. Ik heb nog met het Engelse koppel, die ik in Bangkok had ontmoet, afgesproken. Heb met hun aan het zwembad gelegen, over de sunday market gelopen en lekker uit eten geweest. Om niet hele dagen rond te zwerven in Chiang Mai of bij het hotel, heb ik er ook voor gekozen om een dagtour te doen. Deze dagtour zou richting de Longneck Tribe / Olifantenverblijf gaan en zou ik gaan bambooraften. Stipt 08.30 moest ik klaar staan! Ik met tegenzin vroeg opgestaan, mijn ontbijt genuttigt en 08.30 stond ik voor de receptie. But as u know, this is Asia! Uiteindelijk werd ik om 09:30 opgehaald! (Y) Top. Bleek dat ik in een minivan zat vol met chinezen. Prima, dacht ik. Toen we aankwamen bij het olifantenpark bleek dat niet alleen de minivan vol zat met chinezen, maar het hele park overgelopen was met chinezen. Ik heb niks tegen chinezen hoor, tótdat we overal moeten stoppen om foto's te maken, er op gebieden waar rust wordt verreist er chineze liedjes worden gezongen en gewoon standaard door je foto's heen wordt gelopen terwijl jij altijd netjes wacht. Verder was het een leuke, maar zeer 'toeristische' dag. Met name de Longneck Tribe waar we een kijkje zouden nemen. Het was overduidelijk dat deze mensen hier gewoon neer zijn gezet voor de toeristen. Verder voelde ik me ook absoluut niet verplicht om wat te kopen hoor, nee zeker niet '' . Maar hoe dan ook, heb ik wel respect voor de longneck tribe. Als je toch eens het gewicht voelt wat die mensen om hun nek dragen, respect.

Ook heb ik mezelf er een paar keer toegezet om een biertje te gaan drinken met me, myself and I. In Nederland zou ik niet zo snel in m'n eentje aan de bar gaan zitten, maar is hier wel een verreiste als je in je eentje rondreist. Af en toe voelde het pretty kansloos, maar het heeft ook leuke dingen teweeg gebracht. Zo heb ik namelijk een paar nieuwe mensen ontmoet. Een avond zaren er 3 jongens naast mij en op het moment dat ze opstonden vroegen ze of ik mee ging naar een boks wedstrijd. Ik dacht why not? Ik zipte mijn biertje gauw op en ben met ze meegegaan naar een boks wedstrijd. Best apart, want de boks ring lag in het midden van allemaal ladyboy bars. En er werd een bokswedstrijd gehouden tussen een thaise jongen van ongeveer in de 28 tegen een thaise dwerg. Guess who won? Precies! De dwerg! Die sloeg even de andere vent knock out. Interessante avond dus.

Een andere avond heb ik twee Israelische jongens ontmoet. Hele aardige jongens waren het. Gewoon netjes en respectvol. Vind het best lastig af en toe hier, omdat bijna elke jongen op hetzelfde uit is hier. Ik vind het gewoon leuk om mensen te ontmoeten, gezellig mee te kletsen, maar meer ook niet. Ik merk dat dat voor grotendeels van de jongens die ik ontmoet niet het geval is. Of ze zijn te wasted om met je te praten (drugs of alcohol), of ze willen meer van je. En begrijp me goed, ik wil niet iedereen over een kam scheren, maar dat is wat mijn bevindingen zijn tot nu toe. Daarom vond ik het erg leuk om deze jongens te ontmoeten.

Ook was er een man die in hetzelfde hotel als mij verbleef. Hij kende de eigenaar en het personeel van het hotel. Het was een duitse man. Rond de 40.. Op het eerste gezicht leek het me een aardige man. Hij vroeg naar mijn reis etc. (standaard conversatie in het begin). Hij zei dat een business had hier in Thailand waarbij hij dingen goedkoop hier inkocht of liet maken en dit vervolgens verkocht in Duitsland. Ook handelde hij in lampen (erg mooie houten lampen). Erg interessant voor mij, gezien mijn studie. Ook had hij voor mij geregeld dat ik wat discount had op mijn hotelkamer. Toppie. Hij vroeg of ik meeging naar een tempel in de stad. Ik dacht why not? In de tuctuc begon hij een beetje raar gedrag te vertonen vond ik . Hij maakte grapjes als are you ready to die yet. Ik dacht, wat een freak ben jij? Vervolgens zei ik dat ik naar een massage shop wilde. Opeens wilde hij dat ook. Na de massage betaalde hij voor mij. Wat ik niet wilde, maar hij stond erop. Toen probeerde ik hem af te wimpelen door te zeggen dat IK naar de nightmarket wilde. 'Per toeval' wilde hij daar ook heen. FUCK. Heb hem nog een paar keer geprobeert af te wimpelen door ergens heel lang te blijven staan, maar hij bleef maar wachten. Later vroeg hij of ik mee wilde naar de bar met zijn vrienden vanavond. Ik vertelde hem dat ik me niet zo lekker voelde. Toen werd hij een beetje boos. Dat was voor mij de druppel, heb gezegd dat ik terug naar het hotel ga, ALLEEN, en heb hem een fijne avond gewenst. Misschien is hij wel te vertrouwen, ik weet het niet, maar ga liever voor safe. De dagen erna in het hotel ben ik hem nog een paar keer tegen gekomen, heb gewoon netjes gedag gezegd, maar ergens jaagte hij mij wel de stuipen op het lijf. Later heb ik nog 2 mannen rond de 60 ontmoet in het hotel. Inmiddels leerde ik de lokale werknemers ook wat beter kennen en zij nodigden mij uit om bij het hotel wat alcoholische drankjes te nuttigen. Leuk, gezellig. Deze mannen kwamen er later ook bij zitten. Hele nette degeleke mannen (geen sekstoeristen) en zij vertelden mij ook dat ik moest oppassen met die vent. Ik ben dus niet de enige die er zo over dacht. Heb een heel interessant gesprek met deze 2 mannen gehad. Het is erg interessant om meer te weten te komen over mensen die je niet kent. Achter elk persoon zit een heel levensverhaal wat je in eerst oogopslag niet weet en ziet. Het is voor mij ook goed om niet alleen contacten te leggen met andere backpackers van mijn leeftijd, maar dit ook te verbreden naar de lokale bevolking als naar de wat oudere leeftijdsgroep. Ik weet ook inmiddels wel wie ik kan vertrouwen en wie niet. Ik ben wat dat betreft erg op mijn hoede en voorzichtig. Wat ik opzich niet als een negatief punt zie.

Verder... De avond voordat tim kwam vond ik dat ik wel wat lekkers had verdiend. Daarom had ik een 2uur durende massage en gezichsbehandeling genomen. Wilde er natuurlijk wel op en top uitzien de volgende dag.

De volgende dag zou Tim de brommert nemen richting Chiang Mai (3,5 uur durende rit door de bergen). Ik stond hem al vroeg op te wachten bij het hotel, want wilde hem niet mislopen. Rond drie uur kwam hij aanrijden. We hadden allebei een lach op ons gezicht die er de eerstkomende tijd niet meer vanaf ging. Kort nadat Tim aangekomen was arriveerde zijn collega's van de stichting waar hij voor werkt. 'S avonds zijn we lekker met z'n allen naar een pizzaria gegaan. Die jongens konden wel wat westers eten gebruiken! Na het eten zijn we naar de bar gegaan. Er was wat onenigheid over wie waar heen wilde, maar uiteindelijk hebben we het kunnen managen en was volgens mij iedereen tevré! Het was een gezellige avond.

Wow, ik merk dat ik nog niet eens op 1/5e van mijn verhaal ben. Ben nu al een half uur bezig.. Maar eigen schuld, van uitstel komt ... Precies!

De volgende dag zijn 2 studenten van Tim's organisatie ri Bangkok vertrokken om naar huis te gaan. Tevens zijn die dag ook de begeleiders van Tim, die er 2 weken waren, naar huis gegaan. John (stichter van de stichting waar Tim werkt), Ina (student) en Tim en ik bleven over. Tijd om eindelijk te gaan bekijken waar Tim de afgelopen tijd had uitgehangen. Couldn't wait! Tim heeft me even snel een lesje schakelbrommer rijden gegeven op de parkeerplaats van het hotel en off to Meah Pham! (Als ik het goed schrijf). Het was een lange rit, maar ook een hele mooie rit. Na een uurtje snelweg kwam er een prachtige route door de bergen en de lokale dorpjes. Had het voor geen goud willen missen! Mijn dag kon niet meer stuk! 'S avonds hebben we noodles gemaakt en gegeten bij de lokale mensen waar Tim verblijft. Nu moet je niet denken aan een luxe hotel, nee gewoon een simpel gebouwtje waar iedereen loopt, eet en slaapt. Ondanks de luxe die ik gewend was, ben ik toch wel blij dat ik dat heb meegemaakt. Tim en ik hebben er daarentegen wel voor gekozen om ergens anders te slapen in de buurt. Ik weet niet hoe je het moet noemen, maar er werden 2 huisjes/kamers verhuurd voor de toeristen die er eventueel langs komen (zijn er niet veel denk ik). De volgens dag hadden Tim, ik en Ina een grottentocht op de planning staan. Helaas kwam het verdrietige nieuws dat de vader van John overleden was. Het is niet Johns biologische vader, maar in die acht jaar dat hij verbleef bij deze mensen is het wel zijn vader geworden. John is acht jaar geleden voor het eerst naar deze plaats gekomen en is sindsdien deze mensen altijd blijven bezoeken. Hij heeft er zelfs zijn eigen huisje gebouwt en is de stichting 'Buffelen' begonnen om een beter milieu creeren voor deze mensen. Zo is Tim bijvoorbeeld bezig met het waterprobleem in deze omgeving. Er zijn verschillende stammen in de omgeving waartussen inmiddels behoorlijk wat spanning is opgebouwt. Tim verblijft in de Karen stam, maar zo is er ook de Lisu stam. Tim kan het waarschijnlijk allemaal beter verwoorden, dus ik laat het hierbij. Het komt erop neer dat John veel voor deze mensen betekent. Des te moeilijker was het voor mij ook, om als buitenstaander, in zo'n treurige situatie te begeven. John is heel gastvrij geweest voor mij, ondanks het feit dat zijn vader overleden was. Dat vind ik iets heel moois. Tevens gaat het er hier ook heel anders aan toe als iemand overlijdt. Ongeveer het hele dorp zat bij hun thuis om gezamenlijk te eten en whisky te drinken. Hier gaan ze waarschijnlijk anders om met rauw dan als in Nederland. Ondanks de verdrietige gebeurtenis, werd er iets moois van gemaakt door middel van duidelijke samenhorigheid die er te zien was en vreugde. Deze dag hebben Tim en ik ons ook even afgezonderd van de situatie en zijn we met de brommers door de omgeving gaan rijden. We werden omringd door prachtige natuur. Ook zijn we met John en een lokale jongen (een van de jongens waar Tim bij verblijft) naar de buffels van John wezen kijken. 'S avonds hebben we met John en Ina bij het kampvuur gezeten onder het genot van een biertje.

De volgende dag was het alweer tijd om te vertrekken. Ik ben heel erg dankbaar dat ik 2 dagen heb mogen blijven in de village. Na een gezamenlijk ontbijt met Ina en John zijn we richting Chiang Mai gereden om op zoek te gaan naar een bus die ons dezelfde dag kon brengen naar Chiang Rai. Helaas waren we weer te laat met regelen, dus waren we verplicht om nog een nacht in Chiang Mai te blijven voordat we richting Chiang Rai konden. In Chiang Rai hebben we een brommer gehuurd om vervolgens naar de white temple te rijden. Prachtige tempel! Maar ook heel raar.. Het wordt omgeven met enge beelden en tekeningen (zie fotos). ' S avonds lekker genoten van een massage en hebben we erg goedkoop sushi gegeten op de nightmarket. Het was een geslaagde dag. Optijd naar bed, want de volgende dag zat ons een 16uur durende reis richting Luang Prabang (Laos) te wachten. In eerste instantie wilde we naar Huay Xai om hier de gibbon experience te doen, maar dit was ons toch net iets te duur (2 dagen/ 1 nacht $ 180 en 3 dagen/ 2 nachten 360$).

Daar zaten we dan.. te wachten op onze VIP BUS :D.. Wat opzich wel heel logisch is, want het was een 16 uur durende reis, dan verwacht je wel een beetje luxe toch? Nou, niet dus. Worst bus ever! Er zat NIET EENS EEN WC IN !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Man, man, man.. Wat heb ik toen gebaald.. Was het ook nog eens carnaval in Nederland, zat ik daar in zo'n tyfus bus. Dus hebben we maar een slaappilletje genomen, op hoop van zegen... MAAR OOK DAT HIELP NIET! Want elke sconde werden we de lucht ingesmeten door al die hobbels. En van voor, naar achter, van links, naar rechts...(een weg door de bergen, jammer dat ze geen rechte weg ontwerpen). Maar ondanks dat, hebben we het gehaald. En dat mede doordat we samen waren. Ik heb namelijk toch nog een aantal uurtjes kunnen slapen op Tim's schouder ^^.. Voor Tim misschien een ander verhaal, dont know, you have to ask him. :p En we hebben gelachen, dat scheelt. Alleen had ik het waarschijnlijk niet overleefd. Bovendien is een lange busreis ook ergens goed voor. Vaak doe ik namelijk mijn ipod in, zet mijn deliscieuse album op (ofnaja, mijn.. bennie's list) en op dat moment heb ik éindelijk de tijd om lekker rustig na te denken over dingen. Mensen die ik mis en dingen die ik meer ga waarderen. Ik besef dat ik, en ik denk meerdere mensen in Nederland, vaak nooit de tijd hebben om even de tijd te nemen om na te denken. Iedereen zit zo vast in het ingegroeide ritme dat iedereen heeft en vaak sta je niet eens stil bij de dingen die je meemaakt, of de mensen en situaties die je waardeert. Ik heb mezelf voorgenomen dat ik in Nederland vaker momenten voor mezelf neem om alles goed te relativeren. Vaak ga je ook dingen in een ander perspectief zien. Vaker even terug trekken van het chaotische leven dat we leiden, om even lekker een muziekje aan te zetten, op bed te liggen en na te denken over van alles. Het klinkt heel zweverig, maar het is voor mij erg goed geweest. Ik denk dat dit voor meerdere mensen zou gelden. Ook wil ik mezelf vaker uitdagen om dingen te ondernemen, zelfstandig of met anderen. Eens in de zoveel tijd wat leuks doen, gaan wandelen / naar de sauna / uit eten of zelfs een museum bezoeken. Zorgen dat je door je standaard ritme heen ook tijd maakt voor leuke dingen, maar misschien ook minder leuke dingen die misschien wel goed zijn voor anderen. Stilstaan bij de positieve dingen in het leven en niet al je zorgen / energie of gedachtes besteden aan dingen die het niet waard zijn. Jezelf blijven uitdagen en blijven ontwikkelen! Oke, dit was voor even het zweverige gedeelte weer van mijn verhaal.

Eenmaal aangekomen in Luang Prabang was het 05:00 in de ochtend. Tijd om in te checken en naar bed te gaan! Of niet... godgloejendegladiojele, hadden ze nog geen kamers vrij! (Opzich wel logisch, maar kon er totaal niet in bij ons at that moment). Hebben maar de bagage achtergelaten en zijn de stad in gaan lopen. Wat opzich wel mooi uit kwam, want tussen 06:00 / 07:00 gaan de monniken de straat op om voedsel te verzamelen. Dit was erg mooi om te zien. Veel oude mensen die aan de kant van de weg zitten om de monniken voedsel te geven in hun mandje. Maarja, wat moet je doen na die tijd? Als alles nog dicht zit en je hebt geen bed om in te slapen. Toen hebben we ons maar comfortabel gemaakt op de ligstoelen van het terras bij ons guesthouse. 09:00 konden we dan eindelijk onze kamer in. Onee, dat was niet onze kamer, want ze hadden per ongeluk iemand anders in onze luxere kamer gedropt! Ho eeeens, daar gaan we dus niet mee akkoord! Nog maar even wachten dan...
Uiteindelijk konden we de kamer in en hebben we een heeeeeeeeeeeerlijk dutje gedaan. 'S middags een fiets gehuurd om de stad te ontdekken en verschillende tempels te bezichtigen. Óok een met 100000000 trappen.. Wat opzich een goeie work out is, maar met deze temperaturen voor mij niet te doen. Tim, de sportieveling, deed het natuurlijk met gemak, terwijl ik al bij de 30e trap zat te puffen haha.

De volgende dag zijn we om 08:00 met de boot richting een grot gegaan. Deze grot stond in de lonely planet als de moeite waard. Achteraf gezien vond ik dat niet helemaal waar. Maar hoe dan ook, we hebben het leuk gehad met z'n 2en. Naderhand een heerlijke massage genomen.'S avonds lekker een biertje gedronken en wat gegeten. Wederom optijd naar bed, want zo'n druk schema zorgt ervoor dat je 's avonds uitgeput bent!

De volgende dag hebben we een brommerke gehuurd om richting de watervallen te gaan. Een prachtige waterval, maar vol met toeristen. Ondanks dat hebben we een heerlijke duik genomen in het helder blauwe water. Op de terugweg hebben we nog een bezoek gebracht aan een butterfly farm. De butterflies waren niet zo zeer interessant, maar de mensen die dit opgericht hebben wel. Het was een jong nederlands stel dat een sprong in het diepe heeft genomen en vanuit niks een prachtige butteryfarm hebben opgezet. Leuk gekletst en zijn daar toch 2,5 uur binnen geweest. Omdat we de tijd niet in de gaten hadden zijn we in het donker naar huis gereden. 'S avonds hebben we een pizza gegeten. Bijna elke avond staat bij mij op het menu: Pasta of pizza. Soms afgewisseld met Phat Thai.. Durf hier niet te beginnen aan de hamburgers, want Tim is daar een avond flink ziek van geweest. Ik heb trouwens ook al eerder voedselvergiftiging opgelopen van de beef van chilli con carne dat ik besteld had. Spicy food hou ik niet zo van, maar ben wel zo nu en dan wat aan het proberen. Tóch blijft mijn favoriete eten italiaans. Maar omdat ik nou eenmaal in Azie ben, verplicht ik mezelf om de zoveel tijd om wat nieuws te proberen.

De volgende dag zijn we om 9 uur in de ochtend vertrokken naar Vang Vieng. Dit plaatsje staat / stond bekend om het tuben over de mekong river, waar om de zoveel meter een bar te vinden is. Leuk voor dronken toeristen dus. Voor Tim en mij was het niet de reden om hier naartoe te gaan. We hadden gelezen dat er meerdere grotten waren om te bezoeken. We waren op zoek naar avontuur dus. Vier uur in de middag kwamen we aan en waren best moe van de busreis. Hebben onszelf dus getrakteerd op een heerlijke brushetta en loempia's en zijn daarna richting ons hotel gegaan. Samen relaxed een filmpje gekeken en daarna op zoek gegaan naar een restaurant. Ik had super zin in schnitzel, dus ondanks we in Azie zijn, gekozen om de schitzels hier te proberen. Had vooraf al het vemroeden dat de schitzels niet zo zouden zijn als in Elten, maar het was goed te doen. Tim had een hamburger besteld (wat achteraf niet zo'n goed idee was). Na het eten direct naar het hotel terug gegaan, want tim voelde zich absoluut niet lekker. Waarschijnlijk kwam dit door het vlees ;)

De volgende dag voelde Tim zich 's ochtends al iets beter, dus hadden we besloten om brommers te huren. Op de heen en terug weg een prachtige route gereden door de lokale dorpjes, woeste jungle en langs de plantages (zie fotos). Het was een heerlijke dag. Onderweg nog een paar keer gestopt bij onbekende grotten (waar misschien 10 toeristen per jaar heen gaan). Het leek ons wel een uitdaging om zo'n grot binnen te gaan in the middle of nowhere met enkel een klein hoofdlampje. Of het een goed idee was weet ik niet, maar het was zeker een uitdaging. Zoals de meeste van jullie weten zijn Tim en ik niet de meeste dappere personen wat donkere onbekende ruimte's betreft. Ondanks dat hebben we het toch kunnen managen om welliswaar 20m de grot in te gaan! Verder dan dat zagen we het toch niet zitten haha. We hebben het tot drie keer toe geprobeert bij verschillende grotten, en jawel hoor, elke grot kwamen we v i j f meter verder! That's a achievement!

Ook zijn we die dag naar een bekende grot gegaan, genaamd : the water cave! Via tubes ga je de grot binnen en word je in het donker via touwen langs de kant door de grot geleidt. Er was zo'n lieve oude man die ons wel even wilde leiden door de grot..... hm.. Niet zo lief als we dachten.. Achteraf vroeg hij om geld ( wat opzich wel te verwachten was, maar geen probleem). Hij wilde graag 40.000 Kip hebben (4 euro). Wat voor hier best veel is. Toen we hem de 40.000 kip hadden overhandigt, zei hij ineens dat het 50.000 kip per persoon was (bullshit). Tim werd een beetje kwaad, want voor hier is dat echt té veel. Uiteindelijk hebben we hem gezegd dat we hem 50.000 wilde geven in totaal en meer niet. Toen ging de man moeilijk doen en om gezeik te besparen heb ik hem maar 30.000 kip extra gegeven. Achteraf zó stom, want voordat geld kun je een busreis van 8uur regelen richting Vientiane. Die man hoeft weken niet meer te werken. En begrijp me niet verkeerd, wij zijn echt niet de beroerdste om wat extra's te geven, maar niet op de manier waarop deze man dat deed.

Toen we terug kwamen bij het hotel voelde Tim zijn buikpijn en misselijkheid weer opkomen van de avond ervoor. Ik heb toen foto's etc. overgezet op de laptop en Tim heeft een uitgebreid dutje kunnen doen. 'S avonds wat gegeten bij het hotel, omdat Tim niet echt zin had om op zoek te gaan naar een leuk restaurant. Prima, want dit restaurant was ook toppie. De jongen van de receptie, hele aardige en goed engels sprekende Laose jongen, vroeg of wij die avond zin hadden om met hem mee te gaan naar een club. Het was namelijk 'international woman day' en die hele dag zat iedereen aan de whisky. Sounds good to me! Tim had er, ondanks hij een beetje ziek was, ook wel zin in. Tien uur zou de jongen ons op komen halen bij het hotel. Helaas kwam de jongen ons om tien uur vertellen dat hij moest overwerken, want de beveiliger had te veel whisky gedronken om nog te kunnen werken (dat kan hier gewoon). Aan ons de keus of we zelf naar deze club gingen of dat we iets anders gingen doen. Waarom zouden we niet lekker een avondje naar de club gaan? Dus op naar de club! Het was een erg leuke avond. Tim en ik waren de enigste buitenlanders en stonden tussen allemaal Lao'se jongeren die vollop aan het meezingen waren op hun Lao'se top 40. Heel grappig om te zien. Die avond met een aantal jongens gepraat in gebrekkig engels (want de meeste lokalen spreken niet goed engels hier). Al met al een top avond. Niet te laat naar huis gegaan, want Tim was nog steeds niet helemaal lekker.

De dag erna wederom een brommer gehuurd om de omgeving te verkennen. Deze route was net zo mooi, alleen de weg was KILLING! Mijn hele rompinhoud werd continu omhoog en omlaag gegooid, wat OPZICH niet heel prettig is als je de hele dag op de bommer zit. We zijn naar een grote bekende grot gereden (erg toeristisch). Aan deze grot lag een rivier waar zowel lokale mensen als toeristen een duik namen. Er was muziek en drank in overvloed. We hebben even onze ogen uitgekeken en hebben daarna de stap gewaagd om de enorm hoge trap te beklimmen richting de grot. Ik háát trappen klimmen, maar het loont altijd. Wauw, deze grote was ENORM met prachtig lichtinval. Ik zou de foto op facebook zetten, worth to take a look at it! Er waren totaal donkere stukken, maar ook stukken waar een prachtige lichtstraal doorheen scheen. We hebben in totaal 2 uur geklommen, geklautert en gelopen. Zeker de moeite waard!

Na de grot besloten om langzamerhand, met een enorme omweg, richting het hotel te rijden. Ondertussen nog ergens gestopt omdat we een aantal lokale mensen zagen volleyballen. Daar kan ik natuurlijk niet voorbij rijden. Gevraagd of ik mee mocht doen en een half uurtje een potje gevolleybalt. Vervolgens in het donker naar huis gereden.
Deze dagen waren geweldig! Heerlijk vrij, onafhankelijk, lekker doen wat je wilt. Prachtige natuur gezien en op plekken geweest waar normaal de toeristen niet komen.

Die nacht zouden we met de VIP bus naar Vientiane gaan. Om 9 uur zouden we worden opgehaald. 8uur kwam de jongen van de receptie ons vertellen dat de VIP bus problemen had en daarom niet zou komen. Hij zou een mini van voor ons alleen regelen. Euhj toppie! Half 9 moesten we hals over kop de mini van in, want we moesten gaan rijden. Bleek dat we in een mini van zaten vol met lokale mensen en wij werden even achterin gepropt. Het eerste halfuurtje had ik nog beenruimte (Tim helemaal niet) en kon ik onze tassen voor mij neerzetten. Maar in Laos hebben ze nog wel eens de gewoonte om onderweg mensen om te pikken die langs de weg staan. Hup, we kregen de tassen op onze schoot geduwd (Tim's Backpack en mijn kleinere rugtas, mijn koffer lag op het dak ;). Toen werden we een beetje pissig. want wij betalen de volle pond voor deze reis en die mensen die worden opgepikt kunnen voor een prikkie mee. Wij zitten uiteindelijk helemaal verkreukelt achter in de bus, wat al geen pretje is want we werden om de 10 seconde de lucht in gegooid door alle hobbels die in de weg zaten). Dat is absoluut geen 'VIP - afspraak'. Tim had even een woest momentje, maar we hadden geen keus, dus na enige kalmeringspogingen ging het oké. Dan maar lang verkreukelt zitten in de bus. Kwam er ook nog eens bij dat toen we er waren alle lokale mensen netjes voor hun deur werden afgezet en wij gewoon in de middle of nowhere (niet eens in het centrum) werden gedropt. Ook dit was NIET de afspraak. We zouden voor ons hotel worden afgezet. De chauffeur weigerde gewoon om verder te rijden en wilde ons in de nacht ergens op straat zetten. Tim heeft met een aantal tuc tuc drivers gepraat die uiteindelijk de man hebben overgehaald om ons netjes voor het hotel af te zetten. Drama, kan ik je wel zeggen.

De volgende werden we vrolijk wakker in Vientiane. Hebben we samen gelopen langs de toeristische attracties hier in de stad en zijn we een shoppingmall ingeweest. Gedurende de dag werd ik steeds zieker. Aan het begin van de avond had ik een piepend stemmetje over en deed mijn keel zo pijn dat ik amper iets naar binnen kon krijgen. Alhoewel, Tim wilde sushi eten, dus dat gaat er bij mij altijd wel in ^^ . In de avond hebben we afgesproken met Phanh en zijn vriendin. Phanh is de tolk van Tim gedurende zijn stage. Helaas door omstandigheden is hij dat nu niet meer, dus Tim wilde hem nog wel even zien voordat hij terug ging naar Thailand. Phanh woont in Vientiane, dus dat kwam goed uit. We hebben gezellig een drankje gedronken en zijn optijd weer naar huis gegaan, want ik had aan het eind van de avond helemaal geen stem meer over. Ook had ik lichte verhoging, dus het was beter om naar bed te gaan.

Daarna was de dag dat Tim weer naar huis zou gaan. Ik vind het altijd moelijk om afscheid te nemen, dus had dat dan ook de hele dag in mijn hoofd. We hebben samen gewandelt langs de Mekong rivier, ontbeten en daarna nog een koffie gedronken met Phanh. Phanh zou daarna Tim naar de bus brengen. Het was even slikken, want ik heb een geweldige tijd met Tim gehad. Nu was de tijd weer aangebroken dat ik er alleen voor stond... Ik weet dat ik het kon, had het al eerder gedaan, maar het was toch wel weer even moeilijk. Wat ook nog bleek is dat Tim mijn oplader had meegenomen (kip zonder kop). Heb Phanh gevraagd of hij een oplader voor mij kon regelen of een plek wist waar ik het kon komen en zo lief als Phanh was kwam hij mij een oplader brengen.

Toen stond ik voor de keus, wat ga ik doen? Ik kon de 18e pas naar Vietnam ivm mijn visum, dus had nog een week over.... Vientiane is niet leuk om een week te verblijven dus ik heb Phanh om advies gevraagd. Hij zei dat Pakse erg leuk was. So Pakse it was.

Wauw, sorry dat het verhaal af en toe misschien niet logisch is, maar het is lastig om alles te herinneren van de afgelopen 3 weken en tis zooooooveel :p

De volgende dag heb ik om 6uur savonds de bus genomen naar Pakse. Het was een VIP slaapbus waar je met z'n 2en een bed moest delen. Ik was even vergeten dat dit Azie is en dat een 2 persoonbed dus eigenlijk een 1 persoonsbed is van 1.50 lang. How the hell kon ik mijn benen daar kwijt? niet dus. Enigste optie: een slaappil.
De reis zou 11uur duren, maar heeft uiteindelijk 15 uur geduurd. But i survived.

In Pakse heb ik 2 dagen een brommer gehuurd. Er zouden twee toeristische trekpleisters in de omgeving zijn, namelijk de watervallen en de Wat Phou (tempel dat hoogstwaarschijnlijk een voorganger was van de Anghkor Wat in Cambodja). De weg ernaar toe was een hele uitdaging. Pakse is namelijk niet zo toeristisch en als je de weg aan een lokaal iemand vraagt wordt je van hot naar her gestuurd (geen engels spreken, het eigenlijk niet begrijpen, maar toch een kant op wijzen). Een rit waar je normaal een uur over doet, heeft bij mij 3 uur geduurd. Uiteindelijk aangekomen bij de Wat Phou... Op het heetst van de dag wederom duizend trappen beklimmen om tot de tempel te komen. Ik ben blij dat ik er ben geweest, maar heb plekken gezien die meer bijzonder waren. Heb de hele dag met een knal rood hoofd rondgelopen, omdat het zo gigantisch warm was. Deze temperaturen, zoveel inspanning en nog steeds een beetje ziek zijn is niet echt een perfecte combinatie. Maar.. ik ben blij dat ik het heb gedaan!

De volgende dag weer een brommer gehuurd om de watervallen te bezoeken. Deze keer ging het vinden wat makkelijker, want ik had de namen van de watervallen laten vertalen bij het hotel in het Laos. Dus bij het vragen van de weg begrepen ze het gelukkig direct. Heb deze dag zo'n 110 km afgelegd op mien brommert. De eerste waterval was mooi om te zien. Kon er gelukkig een glip van vangen tussen alle chinezen, die natuurlijk vollop foto's van zichzelf aan het maken waren, door. Maar snel vertrokken naar de tweede waterval, op hoop van zege dat daar niet zoveel chinezen waren en ik iets meer dan een 'glimp' van deze waterval kon pakken. Gelukkig was het bij de tweede waterval niet het geval. Wel wederom 108420938420938 trappen, maar het plaatje was prachtig. Terwijl ik helemaal onderaan de waterval stond begon het heftig te onweren en te regenen. Heb nog nooit zo snel 100 trappen omhoog gerend (en dat is echt bijzonder voor mijn doen). Gelukkig was er een plaats om te schuilen bij een lokaal restaurantje in de buurt. Ik maakte me wel zorgen, want het was al avond aan het worden en ik moest nog een uur terug rijden. Bovendien moest ik nog via een zandweg omhoog rijden. En je kunt wel begrijpen dat wanneer het keihard heeft geregend het geen zand meer is, maar een moddelpoel. Heb in totaal iets langer dan een uur gewacht bij het restaurant voordat de regen gestopt was. De werknemers vonden me volgens mij een beetje zielig, dus kreeg van alles aangeboden, van bananen tot thee. Uitendelijk de stap genomen om terug te rijden. Best koud, maar gas dr'op! Des te eerder ik een warme douche in het hotel kon nemen.

In deze dagen nog een aantal lieve mensen ontmoet. Bij de tempel sprak een groep Laose toeristen (teachers) mij aan. Ze wilde graag dat ik met hun mee ging de tempel bekijken. Ook bij de waterval waren er een aantal thaise toeristen. Allemaal wilden ze in de avond wat met mij drinken, maar elke avond was ik zo moe dat ik om elf uur uitgeput op bed plofte.

De dag dat ik weer de bus richting Vientiane zou nemen (omdat ik vanuit Vientiane naar Hanoi vlieg), wilde ik een keer het onbijt skippen en uitslapen. Had namelijk elke avond moeite met in slaap komen, omdat ik mezelf zowat een blokjesbuik hoest. HELAAAS werd dat overduidelijk verstoord, door een of andere gek die om 8 u sochtends een kamer boven mij de vloer aan het repareren was. Inplaats van vrolijk en lieflijk wakker te worden, werd ik wakker met het geluid van gehamer, getimmer en boormachines. Je kunt wel raden hoe mijn gezicht stond op dat moment... (niet lieflijk en vrolijk). Toen ik er toch maar voor had gekozen, omdat ik toch al KLAARWAKKER was, om te gaan ontbijten, bleek dat er godgloejendegladiojele niet eens brood meer was! Ik neem aan dat wanneer het ontbijt om 10uur sluit en je om half 10 aansluit, dat er gewoon brood bijgevuld moet worden tot 10 uur. Maar nee, ik heb die ochtend geleefd op een eitje dat er al 3uur lag. Maar ik mag niet klagen, het is in iedergeval wat. Toen ben ik vervolgens op zoek gegaan naar de eigenaar om my complain over het getimmer en het geboor aan te kaarten. De eigenaar was nergens te bekennen en helaas sprak niemand anders van de staff engels. Jammer dan. Ik uitgecheckt en mijn koffer gedropt in het hotel. Toen lekker een voetmassage genomen en ondertussen breaking bad gekeken. Een uur voordat ik zou worden opgehaald door de buschauffeur kwam eindelijk de eigenaar binnen. Heb even duidelijk gemaakt dat dit niet kan als '4sterren hotel' zijnde. Om mij tegemoet te komen zou ik een gratis drankje krijgen. Heb dus nog even snel een malibu cola (kon het niet laten om een wat duurder drankje te nuttigen... ja ik ben een hollander ;)) gedronken voordat ik de lange busreis weer terug zou nemen.

De busreis terug verliep een stuk sneller, tot mijn verbazing. De heenreis was namelijk 15 uur en de terugreis was 11uur. Had mezelf voorzien van een slaappil aan het begin van de trip. Gedurende de trip viel er nog een andere reiziger met haar elleboog in mijn buik, was super fijn. Toen kon ik niet meer slapen.. Dus ik dacht.. misschien is mijn pil uitgewerkt, moet ik er nog maar een nemen, aangezien deze trip toch wel weer 15 uur zou duren. Wat dus niet het geval was, want misschien een ruime half uur later kwamen we aan in Vientiane. Holy fuck, deze tip was dus écht maar elf uur ZOALS GEZEGD. Dus je kunt wel raden.. Ik zat met m'n suffe kop (ik herhaal: SUFFE) in een grote tuctuc, om half7 sochtends, met 10 lokale mensen, hutje mutje op elkaar met zakken rijst, dieren en een huilende baby, te wachten om te worden afgezet bij mijn hotel. Eenmaal aangekomen bij het hotel, bleek dat dit hotel vol zat. Godveeeeeeeeereedommeeeeeeeeee nog an toe! Hup, het volgende hotel geprobeert, bingo, er was een kamer vrij. Niet bepaald schoon, maar er was een bed!!! En je kunt je wel voorstellen hoe graag ik toen neer zou willen ploffen in een bed.

Heb van 08.00 tot 15:00 als een roosje geslapen.. And here we are now.. Zittend bij een restaurant, genietend van een pizza, mijn blog aan het schrijven.

Morgen vlieg ik naar Hanoi, waar mijn lieftallige vriendinnetje Caja, mij zal opwachten om vervolgens met haar nog een week in Sapa en Hanoi te besteden. Can't wait!
De 27e komt mien schwes met Anouk en Reneej, ook daar heb ik ontzettend veel zin in!

Ik mis nog steeds al mijn lieve vrienden en familie. Ik denk regelmatig aan jullie en waardeer jullie allemaal.!!

Een dikke kus en knuffel vanuit Vientiane. See you in a bit!!


ps. Ik heb exact 5 uur gewacht tot de helft van de fotos waren upgeload, toen facebook crashte en niet meer verder liep. Nu ben ik er klaar mee! Helaas geen foto's voorlopig denk ik. IK MIS HET SNELLE INTERNET VAN THUIS!!!! (en de hollandse jonge kaas ^^ )